Pracoholizm, tak jak każde inne uzależnienie, wpływa na każdą przestrzeń życiową człowieka. Pomimo że w ogólnej świadomości społecznej to konkretne uzależnienie jest często bagatelizowane, nałóg ten zaburza zarówno funkjonowanie psychiczne, jak i fizyczne człowieka. Mogło by się wydawać, iż pracoholicy są osobami które wkładają w pracę maksimum swoich możliwości, lecz psychologowie stanowczo zaprzeczają temu stwierdzeniu – osoby uzależnione od pracy są często mniej efektywne niż ich współpracownicy, co udowadniają niejednokrotne badania.
Istnieje kilka kryteriów które mogą świadczyć o tym , iż dana osoba zmaga się z tym konkretnym nałogiem. Objawy na które powinno zwracać się uwagę to przede wszystkim silna potrzeba, lub poczucie przymusu, do wykonywania czynności związanych z pracą. Osoba z nałogiem pracy będzie miała także subiektywne przekonanie o mniejszych możliwościach kontrolowania swoich zachowań związanych z pracą, jak na przykład trudności w powstrzymywaniu się od wykonywania obowiązków służbowych lub problem z kontrolowaniem czasu poświęcanego na pracę oraz wszelkie czynności z nią związane.
Innymi znakami świadczącymi o uzależnieniu od pracy mogą być także takie zachowania jak awaruntowanie się w sytuacji, gdy osoby trzecie będą chciały przerwać, ograniczyć czy przeszkodzić w wykonywaniu pracy. Należy także zwracać uwagę na to, czy osoba wykonuje obowiązki zawodowe pomimo szkodliwych następstw, czy to fizycznych jak choroba bądź kontuzja, czy społecznych lub psychicznych. Należy także zaznaczyć, że pracoholizm może objawiać się poprzez zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub własnych zainteresowań, na rzecz pracy.
Osoby uzależnione od pracy mają bardzo często problemy z działaniem w grupie. Cechuje je niskie poczucie wartości, perfekcjonizm, a także niecierpliwość, irytacja lub nawet arogancja. Nałóg może także objawiać się w zachowaniu poprzez unikanie kontaktów społecznych przez osobę uzależnioną. Może ona także podejmować się zadań o zbyt wysokim, lecz także o zbyt niskim poziomie trudności.
W kwestii relacji, pracoholicy będą zaniedbywać zarówno swoich partnerów, rodziny, jak i przyjaciół czy znajomych. Mogą nie dotrzymywać złożonych obietnic czy zobowiązań, poświęcając je na rzecz pracy. Warto zaznaczyć, iż podłoża pracoholizmu mogą mieć swoje źródło już w dzieciństwie danej osoby, poprzez kluczowe wydarzenia mające wpływ na rozwój dziecka. Osoby z zaburzeniem osobowości kompulsywno-obsesyjnym lub narcystycznym także są narażone na popadnięcie w uzależnienie od pracy, lecz także takie, które zmagają się z zaburzeniami poznawczymi.
Pracoholizm nie tylko zaburza funkcjonowanie społeczne czy psychiczne, lecz także mocno odbija się na aspektach fizycznych danej osoby. Mogą u niej występować częste bóle głowy, kręgosłupa lub nawet żołądka. Pojawiać się także może wyczerpanie, zaburzenie koncentracji lub nawet utrata przytomności. W przypadku tego uzależnienia istnieje także ryzyko zachorowania na bulimie czy anoreksje, a także choroby krążenia, wrzody żołądka, dwunastnicy czy nawet w ekstremalnych przypadkach zawały prowadzące do śmierci. Pracoholicy zmagają się także z zaburzeniami snu, gdzie w niektórych przypadkach mogą występować koszmary senne, jak i zaburzeniami nerwicowymi, lękowymi oraz seksualnymi.
Pracoholizm jest jest więc nałogiem, który pomimo powszechnej świadomości, nie zaburza tylko sfery relacji osoby zmagającej się z tym uzależnieniem. Nałóg ten może prowadzić do licznych schorzeń fizycznych oraz psychicznych, przez co nie powinien być bagatelizowany czy zaliczany do mniej destruktywnych uzależnień. Osoby zmagające się z pracoholizmem powinny poddawać się terapii, głównie w trosce o swoje własne zdrowie psychiczne oraz fizyczne.